Wat een reis! Bijna elk uur een nieuwe ervaring, zo uiteenlopend, van zeeleeuwen tot lama's, van woestijnen tot geisers, van kleine kerkjes tot het heelal!

Het reistempo ligt erg hoog en we hebben dan ook weinig vrije tijd. Het bijhouden van dit weblog moet dus in die spaarzame uurtjes tussendoor. Soms kan het dus even duren voor jullie iets van ons horen. We zijn tenslotte op 'vakantie'!

Ons eerste bericht kwam uit de badplaats Vina del Mar. Zondag brengt een bus ons in ruim 7 uur naar La Serena. Daar gaan we met een klein groepje landinwaarts naar het observatorium Mamalucca. In deze streek zijn bijna nooit wolken en er zijn o.a. centra van ESA en NASA. De ondergaande zon zet de bergen in een rode gloed. Als het donker is bemerk je pas hoe adembenemend mooi de sterrenhemel is. We krijgen een boeiende uitleg over het heelal en voelen ons heel nietig. We weten nu 'alles' over de sterren en planeten, nebula's en de melkweg. Door de telescoop zien we o.a. Jupiter met 4 manen. Een onvergetelijke avond (om 12 uur terug in het hotel). Om 6 uur op en met een busje 2 uur rijden naar het Noorden. Daar liggen eilandjes voor de kust die krioelen van het leven. Door de koude golfstroom leven hier Humboldtpinguins. Verder zien we o.a. dolfijnen, zeeleeuwen en pelikanen. Met een kleine bootje doorklieven we de golven en wanen we ons in een BBC natuurserie.

Terug in het hotel gelijk de nachtbus in voor een rit van 18 uur naar San Pedro de Atacama. Het is een dubbeldekker semi cama bus, met stoelen die ver achteruit kunnen. We zitten boven de chauffeur en hebben een vorstelijk uitzicht. Zo valt 18 uur in een bus goed te doen!

We stappen uit in een compleet andere wereld. De kust hebben we ingeruild voor de droogste woestijn ter wereld, de Atacama. San Pedro is een schattig koloniaal dorpje dat is ingenomen door backpackers, een erg leuk oord om 3 dagen te verblijven. Erg veel tijd om het te verkennen hebben we niet, want 's middags gaan we naar de Maanvallei, waar geen enkel leven mogelijk is. De zonsondergang is wonderschoon.
Woensdagochtend om 7 uur rijden we naar zoutmeren waar we verschillende flamingosoorten zien. We ontbijten aan het meer. Die dag zien we de grote verscheidenheid aan landschappen. Op de hoogste Andestoppen ligt sneeuw. De vicuna's completeren het plaatje. De camera's maken overuren!

Een erg kort nachtje volgt: om 4 uur op pad voor de zonsopkomst bij de Tatio-geisers. Wat een schouwspel. We nemen een verkwikkend heet zwavelbad. Een mooie tocht terug langs kleine indianenkerkjes, lama's en vele vergezichten. En dan eindelijk een paar uurtjes vrij: tijd voor het weblog!

Morgen steken we de Andes over naar Salta in Argentinië, een prachtige tocht van minimaal 12 uur. Maar daarover meer in het volgende verslag. Wanneer dat verschijnt? Afwachten maar!

Veel groeten uit de Chileense woestijn van Jopie en Koen.