Zondagochtend bezoeken we de grootste waterkracht centrale ter wereld: de Itaipu-dam uit 1982. Inmiddels hebben de Chinezen een nog grotere (de drieklovendam), maar dat hebben ze van hier afgekeken. De dam staat bekend als 1 van de 7 wereldwonderen van ingenieurskunst (onze deltawerken staan ook op de lijst!). Het is inderdaad heel indrukwekkend.

Daarna naar de Braziliaanse kant van de Iguacu-watervallen. Je denkt dat je alles hebt gezien aan de Argentijnse kant, maar hier heb je het overzicht over het gehele complex: enorm! Over loopbruggen kan je diep in de 'duivelskeel' lopen. Hiervandaan is de watermassa nog indrukwekkender. In het zwembadje van het hotel kunnen we alle indrukken rustig verwerken.

Dan staat er weer een lange reisdag op het programma: in 12 uur rijden we naar Curitiba. Als om 6.15 uur de wekker afgaat klinkt het luid 'Lang zal ze leven!'. Jopie is jarig! Dat vieren we met een prachtige treinreis door het Serra do Mar-gebergte naar Morretes, een traject met tal van bruggen, tunnels en watervallen en adembenemende uitzichten. Na 5 uur treinen eindigen we 900 meter lager en daar is het nog heter dan in Curitiba. We zoeken verkoeling in een restaurantje, waar we met handen en voeten iets bestellen. Hier spreekt niemand iets anders dan Portugees. De terugreis gaat per bus: in die 2 uur koelt het gelukkig een paar graden af. Om 6 uur eten we met de hele groep een heerlijke verjaardagstaart op. We lopen nog even het mooie koloniale centrum in en gaan onder zeil.

Dan weer een lange reisdag naar Paraty aan de kust. In Curitiba rijden we nog langs het beroemde museum ontworpen in 1967 door Oscar Niemeijer. Wat een fantasie heeft die man! In de middag rijden we door de grootste stad van het continent: Sao Paulo, 16 miljoen inwoners! De geplande 12 uur reizen worden er 16. Onze Argentijnse chauffeurs raken de weg kwijt. Zo belanden we pas tegen middernacht in Paraty. Vanochtend ontwaken we in een heerlijk hotel gebouwd rond een zwembad. Het plaatsje blijkt een waar pareltje te zijn. Rijk geworden door de goudhandel en de schepen die af en aan voeren, maar in de vergetelheid geraakt doordat er een weg kwam en het vervoer dus niet meer per schip werd gedaan. Daardoor is alles her nog precies zoals het eeuwen geleden was. Straten met kleurige slavenhuisjes en bestrating met kinderkopjes, erg fotogeniek.

's Middags maken we een heerlijk tocht op een vissersboot met Piet en Ida. Bij een bountystrandje springen we van boord. Er zijn alleen Brazilianen. Een eindje verder eten de kleurige vissen uit je hand. De baai met het schilderachtige stadje maken het plaatje compleet.
Jammer dat we morgen weer door moeten. Maar de bestemming is gelukkig wel heel speciaal: Rio de Janeiro!

Over onze ervaringen in deze metropool veel meer in ons volgende (en laatste) verslag!

Veel warme groeten uit het zomerse Brazilië!

Jopie en Koen.