Een maaltijd zonder vlees is in Argentiniëondenkbaar, dus ook in Tafi del Valle geen vegetarische maaltijd, maar een dunne schnitzel gaat er ook best in!

Bij de pinautomaat zien we kinderen dansen op een overdekte binnenplaats. Als we een foto willen nemen, worden we uitgenodigd om de rest van de dansrepetitie te zien. Onvoorstelbaar hoe fanatiek de kinderen dansen, vooral de jongens. Ontzettend leuk om mee te maken.

De volgende ochtend bekijken we de omgeving op de manier zoals dat hier hoort: te paard!
Als waren gaucho's bedwingen we de heuvels (gelukkig weten de paarden precies de weg!). Je ziet alles op een heel andere manier zo: hoog te paard heb je een prachtig zich op de vallei. Een unieke ervaring. Even later bevinden we ons in een totaal andere wereld: we rijden in ons busje door het tropisch nevelwoud, een microklimaat in de uitlopers van de Andes. In Tucuman, de grootste stad in het Noordwesten nemen we de publieke nachtbus die ons in 17 uur 1130 km westelijker naar Posadas brengt. Onderweg zien we eindeloze pampa's met duizenden koeien.

Posadas is de hoofdstad van de regio Missiones en ligt aan de Parana-rvier. We steken de rivier over en zijn in ons derde land deze reis: Paraguay! Het is hier snikheet en zien maar 1 optie: het zwembad in! Opgefrist gaan we naar de ruïnes van twee missieposten. De Jezuïeten hebben een belangrijke rol gespeeld in deze regio. De Guarani-indianen werden bekeerd, maar ook kregen ze bescherming tegen de slavenhandelaren. Ze kregen scholing met behulp van muziek. Ze bespeelden diverse instrumenten. Het tragische einde van deze periode hebben we pas thuis nog gezien in de indrukwekkende film 'The Mission' (een aanrader!). We bezoeken de missies van Jesus en Trinidad. Er is veel verwoest en vergaan door de tand des tijds, maar met de uitleg van een gids krijgen we een goed beeld van de goed georganiseerde posten, waar soms 4.000 mensen woonden.

Vrijdagochtend steken we de rivier weer over en met in totaal 4 stempels in ons paspoort zijn we weer terug in Argentinië. We bezoeken de grootste missiepost in de regio, San Ingnacio. Nadat eerdere posten werden vernietigd door slavenhandelaren in 1610 en 1632, werd de missie nog grootser herbouwd in 1696. De missieposten staan terecht op de Werelderfgoedlijst van Unesco.

Op weg naar ons hotel stoppen we bij een mateplantage. De blaadjes van de boom worden gedroogd en versneden. Iedereen in deze streek (en ook over de grens) heeft een thermoskan en een matebeker bij zich. De hele dag door wordt er met een rietje uit gedronken. Wij proberen ook deze sterke drank: het lijkt het meest op hele sterke groene thee. Wij hebben toch liever koffie!

In het hotel in Capiovi is het zwembad weer ons toevluchtsoord. We eten 'stokbrood met kaas', maar niet zoals we dat van thuis kennen. Dit deeg met kaas wordt om een stok gewikkeld en gebakken boven houtskool: erg lekker!

Zaterdag is het dan eindelijk zo ver: we gaan naar de Iguazu-watervallen! Eerst naar de Argentijnse kant, waar de 2 rivieren met donderend geraas naar beneden storten. De watervallen bestaan uit tientallen stromen die over een lengte van meer van 3 km een enorm waterballet verzorgen. Wij kiezen voor 'La Gran Aventura': eerst 8 km in een open truck door de jungle, waar we grote spinnen en veel vogels zien. Daarna het zwemvest aan en met zo min mogelijk kleding er onder een grote speedboot in. We doorkruisen de spectaculaire stroomversnellingen en varen zo richting de gigantische watervallen. Dan komt het hoogtepunt van het grote avontuur: we varen met grote snelheid een enorme waterval in. Een gejuich en gelach en we zijn drijfnat. Geen enkel probleem, want dat waren we toch al vanwege de enorme hitte. De camera's etc. zit gelukkig in waterdichte zakken. Tijd om de rest van het park te verkennen. Om elke bocht ontvouwt zich weer een nieuw panorama. De camera's maken wederom overuren. Het krioelt er van de vlinders die dol zijn op zout en dat is in overvloed te vinden op de bezwete huid van Jopie: regelmatig krijgt ze een zoutetende medereiziger op haar arm: prachtig!

De overtreffende trap van watergeweld zien we aan het eind van de middag: de Duivelskeel is de meest indrukwekkende waterval die we ooit hebben gezien. In een enorme U-vorm komen aan alle kanten kolkende watermassa's naar beneden: om nooit te vergeten!

Dan moeten we afscheid nemen van het mooie Argentinië en worden we verwelkomd in Brazilië. Morgen gaan we de watervallen van deze kant bekijken en de enorme Itaipu-dam, maar daarover meer in ons volgende verslag!

We sturen het koude Nederland veel warme groeten uit het bloedhete Brazilië!

Jopie en Koen.