Amerika en Canada - het vervolg

Hallo allemaal,

Na onze grootstedelijke avonturen en de walvissen trekken we verder door het mooie New England naar de Canadese grens. Bienvenue au Québec! Welkom in Franstalig Canada. Aan het eind van de middag komen we aan in het kosmopolitische Montreal. ’s Avonds verkennen we samen het historische centrum. Het is mooi, maar betrekkelijk verlaten. Je kan je niet voorstellen dat het hier maandenlang ijzig koud is. Het is nu heerlijk warm. We gaan terug naar het hotel met de metro.

Donderdagochtend leidt de Nederlandse Nella (die al 45 jaar in Canada woont) ons door de stad, die nu een stuk levendiger is. Vanaf de Mont Royal hebben we een uitzicht op de stad en het olympisch stadion. Dan trekken we verder naar Québec City. Dit is de enige ommuurde stad van Noord-Amerika en staat op de werelderfgoedlijst. Blikvanger is het hoog boven de stad uittorende Chateau Frontenac. ’s Ochtends een stadswandeling en ’s middags verkennen we de historische stad op eigen gelegenheid. Op de ferry (heen en terug) hebben we een mooi uitzicht. Je waant je hier echt in Frankrijk.

We trekken verder naar de Canadese hoofdstad Ottawa. Hier waan je je weer in Londen: de Houses of Parlement zijn een kopie van de Engelse regeringsgebouwen inclusief de Big Ben.

Maandagochtend om 9 uur maken we een boottocht door het natuurgebied 1000 Islands. De laaghangende mist geeft het iets mysterieus. Een paar uur later komen we aan in de metropool Toronto met de iconische CN Tower. Met een paar mensen zoeven we in de lift naar boven en hebben een geweldig zicht op de enorme stad. Door de glazen vloer kan je 350 meter naar beneden kijken: best hoog! Een paar minuten later zie je geen hand voor ogen meer door de mist. De zon brandt deze snel weer weg en we genieten daarna van de stadsrondrit.

Dan door naar het volgende hoogtepunt: de Niagara watervallen. ’s Avonds wandelen we het gebulder tegemoet. De kolkende massa is bont verlicht. Het lijkt wel een scene uit Sjakie en de chocoladefabriek! Sfeervol is het wel. Dinsdagochtend varen we de watervallen bijna in op de Hornblower. Een Niagara-waterdoop hoort erbij! We lunchen op een toren met uitzicht op de Falls: onvergetelijk. ’s Middags steken we de brug over en zijn we even terug in de VS en bekijken we de watermassa van dichtbij aan deze kant met zicht op de casino’s en alle hoogbouw aan de Canadese kant: de watervallen zijn een grote toeristische attractie. Een soort Las Vegas met water.

Woensdagvroeg steken we de grens definitief over. Een groter contrast kan je je niet voorstellen: van de pretparksfeer naar het verstilde leven van de Amish. Deze geloofsgemeenschap leeft nog precies zoals hun voorvaderen, zonder elektriciteit. Een fascinerende middag die afgesloten wordt met een traditionele maaltijd.

De laatste dag bezoeken we Gettysburg, waar in 1863 de grootste veldslag van de Amerikaanse Burgeroorlog plaats vond. De monumenten herinneren aan deze zwarte dagen waarbij zo’n 51.000 soldaten het leven lieten. Dan terug naar Washington voor de vlucht naar huis. Om 1 uur ’s nachts (Amerikaanse tijd) komen we aan op Schiphol.

In combinatie met de jetlag lijkt het net een film die aan ons voorbij is geflitst: zo veel indrukken hebben we te verwerken. Gelukkig hebben we heel veel foto’s die getuigen van een geweldige reis door de VS en Canada!

Zonnige groeten,

Koen en Jopie.

Amerika en Canada

Hallo allemaal,

Cuba!

Hallo allemaal,

Door een computerstoring bij www.reismee.nl zijn de reisverslagen van onze reis naar Cuba verdwenen. Gelukkig hebben we een word versie bewaard. Deze hebben we er nu opgezet en zo is ons weblog weer compleet. Als jullie het nog eens door willen lezen: hierbij dus!

Op naar de volgende reis!

Zonnige groeten van Koen en Jopie.

==========================================================

Cuba, maart 2013.

Hallo allemaal,

Net terug van een rondreis van 2 weken op Cuba. Zoals jullie weten 1 van de laatste communistische landen ter wereld. Internet is hier nog iets nieuws en van wifi hebben ze nog nooit gehoord. We wilden graag tijdens de reis onze ervaringen op dit weblog met jullie delen, maar vanwege alle beperkingen op het internet is dat niet gelukt. We hebben wel ons reisverslag geschreven en dat willen we jullie niet onthouden, samen met een selectie van onze foto's. Hierbij dus!

Woensdagochtend 6 maart om 5 uur rijdt de taxi voor in Leiden. Om half 8 vertrekt het toestel van Arkefly. Ruim 10 uur later en 3 films verder landen we in Varadero, 120 km oost van de hoofdstad. We maken kennis met Gladys, onze Cubaanse gidse die Nederlands heeft geleerd. In Havana hebben we een klein en gezellig hotel. Het is rond de 25 graden. Vanwege de 6 uur tijdsverschil zijn we best moe, maar het is pas middag. We maken een wandeling in de buurt en stappen in een soort tijdcapsule. Sinds de revolutie in 1959 is hier echt niets veranderd. De prachtige koloniale villa's en de futuristische jaren 50 gebouwen zijn allemaal vervallen. Er is nauwelijks onderhoud gepleegd. Juist dat maakt Cuba zo bijzonder en authentiek. De stokoude vervoersmiddelen completeren het plaatje. Zo zie je de bus naar Amerongen hier rijden naast enorme Amerikaanse auto's uit de jaren 40 en 50. Verder veel fietstaxi's, Lada's en Chinese bussen. En bonte collectie.

Om 9 uur sluiten we “de luiken”, die pas om 8 uur weer open gaan. Hier waren we aan toe!

Na een lekker ontbijt worden we met paardenkoetsjes opgehaald. Eerst naar het John Lennon-park. De muziek van de Beatles was verboden, maar toen John Lennon een anti-(Vietnam)oorlogslied (Imagine) schreef, werd hij een held in Cuba. Hij is vereeuwigd in brons. Zijn bril wordt bewaakt, want die is al 5 heer gestolen. Dan naar de grootse begraafplaats van Cuba. De route naar het plein van de Revolutie is afgesloten, dus lopen we er heen. Er staat een enorme rij voor het mausoleum, waar vandaag foto's hangen van de overleden president van Venezuela, Hugo Chaves, een held in Cuba. Het land is voor 70 % afhankelijk van hun olie. De massaliteit is indrukwekkend.

Dan door naar de oude deels ommuurde stad. Bij het Plaza de Armas een heerlijke lunch in een oud hotel met patio. We maken een stadswandeling en raken onder de indruk van de prachtige vervallen huizen en kerken. De camera's maken overuren. De stad wordt, deels met geld van Unesco, opgeknapt. Ook bezoeken we het café waar Ernest Hemmingway zijn dagelijkse drankje dronk. De terugweg naar het hotel is spectaculair: in de open kofferbak van een Fort uit 1937! We hebben veel bekijks. Een tussenstop bij het capitool maakt de dag compleet. 's Avonds eten we in het legendarische Hotel Nation met daarna een show met veel glitter, salsa en veren.

Vrijdag een rit van 2 uur naar Pinar del Rio waar we een sigarenfabriek en een rumfabriekje bezoeken. Hier wordt de beste tabak verbouwd. In het dal van Vinales zien we bijzondere kalksteenrotsen. We bezoeken een grot waar we met een bootje doorheen varen. Wat een verschil met gisteren: over afwisseling niet te klagen!

Op zaterdagochtend verlaten we Havana. In een grote Chinese touringcar rijden we met onze kleine groep van 9 personen 270 km naar het Zuidoosten. Eindbestemming is de havenstad Cienfuegos aan de Caribische zee. We lunchen in het Palacio del Valle, gebouwd door een steenrijke industrieel. Na een stadswandeling door de mooie plaats worden we naar het hotel gebracht, een all-inclusive ressort. Na een duik in het zwembad gaan we opgefrist aan het avondmaal. Dan staat Trinidad op het programma. Het is de grootste koloniale stad van het eiland. De keienstraatjes en pastelkleurige huizen leveren mooie plaatjes op en de stad heeft zijn plek op de Werelderfgoedlijst van Unesco absoluut verdiend. Voor de kathedraal staan mannen druk te discussiëren over de nationale sport, honkbal. Die avond speelt Cuba tegen Nederland. Jammer, voor hen maar wij winnen! We overnachten weer in een ressort. Nu kiezen we voor de Caribische zee voor de verfrissing, gevolgd door een lekkere wandeling langs de branding: dit is vakantie!

Maandagochtend maken we een mooie tocht door de natuur van Sierra del Escambray naar een kleine waterval. We hebben geluk en zien veel vogels, zoals de nationale vogel Tocororo (rood, wit, blauw gekleurd) en kleine kolibries. 's Middags lekker op het strand onder een parasol (in de zon is het te heet).

De volgende ochtend zien we in het dal van de Ingenios waar Trinidad haar rijkdom heeft vergaard: enorme suikerrietvelden waar duizenden slaven voor de Spanjaarden werkten. We beklimmen de 7-verdiepingen-tellende toren waarvanaf de slaven bewaakt werden. Via het mooie koloniale Santi Spiritus rijden we naar de 3de stad van Cuba Camagüey.

Woensdagochtend verkennen we het historische centrum met fietstaxi's. De stad is erg onoverzichtelijk. Dit is bewust zo gebouwd zodat piraten de weg kwijt zouden raken. In de kerk wordt het zilver gepoetst voor de Paasprocessie. In de schaduw zitten mannen fanatiek domino te spelen. Op de markt laten we de varkenskoppen maar hangen. Hier kunnen boeren hun producten vrij verkopen. Iedere Cubaan krijgt maandelijks van de staat een bonnenboekje waarmee alle basisproducten, zoals meel, rijst en bonen verkrijgbaar zijn. Iedereen heeft dus te eten. Verder is onderwijs en gezondheidszorg gratis.

We rijden 280 km naar Bayamo. Daar worden we onthaald in het Casa del Trova, het muziekhuis, waar we de chacahacha dansen op de klanken van een bandje. ´s Avonds lekker buiten eten met uiteraard live muziek. 's Ochtends naar het punt waar de `victorie` hier begon, het kampement vanwaaruit Fidel Castro zijn revolutie begon, la Comandancia de la Plata. Het is een tocht van ruim 3 uur flink klauteren de bergen in. Van de groep gaan 4 mensen deze uitdaging aan. Jopie blijft wijselijk in het dal. Het blijft onvoorstelbaar hoe het 17 revolutionairen vanuit dit oord gelukt is het land te veroveren, fascinerend.

Halverwege de rit van 3 uur naar Santiago raken de filters van de bus weer verstopt. De chauffeur is de Chinese bus meer dan zat. Waarom moest de staat 3 jaar geleden de oude Volvo´s omruilen, die reden nog prima! Om 7 uur bereiken we de oude hoofdstad, Santiago de Cuba, centrum van de Cubaanse muziek en het Carnaval, dat hier in de zomer wordt gevierd. 's Ochtends verkennen we de stad. Omdat er vrijwel geen bussen beschikbaar zijn op Cuba hebben ze vrachtwagen omgebouwd tot alternatieve “bussen”. Het contrast met onze luxe touringcar kan bijna niet groter. Op het dakterras van een hotel aan het oude Plaza de Armas hebben we een mooi uitzicht op de kathedraal. Dan langs de voormalige Moncada kazerne waar Fidel en zijn mannen op 26 juli 1953 een mislukte inval pleegden. Na 2 jaar gevangenschap werd Fidel verbannen naar Mexico waar hij Che Guevara ontmoette. Samen zouden ze 4 jaar later het land veroveren. Een ander heiligdom is de basiliek van de Virgin del Cobre. Het in goud gehulde mariabeeld trekt vele pelgrims. We lunchen op een eilandje in de baai. Bij de ingang van deze baai ligt het fort El Morro, een prachtig staaltje van Spaanse verdedigingskunst. Binnen zien we een tentoonstelling over de vele piraten en kapers die de Cubaanse wateren teisterden. Piet Hein met zijn zilvervloot heeft een “ereplaats”. De middag wordt afgesloten aan en in het zwembad.

Cuba meet ruim 1200 km en zaterdag leggen we vanuit Santiago hiervan bijna de helft af. De hoofdweg wordt ook door fietsers, paardenkarren en alle denkbare trage vervoersmiddelen gebruikt, dus we zijn ruim 10 uur onderweg. Zondag het resterende deel van de terugweg. Santa Clara is de stad van de revolutie. Hier liet Che een gepantserde trein met militair materieel ontsporen, waarna dictator Batista Cuba ontvluchtte. De stad staat helemaal in het teken van de grote revolutionair. Het mausoleum met de resten van de in 1997 in Bolivia gevonden graven (30 jaar na zijn dood) is indrukwekkend. Het monument zelf is buiten alle proporties. Het moet de Cubanen blijven inspireren het gedachtegoed van Che voort te zetten. Eindbestemming is het toerist schiereiland Varadero in de Atlantische oceaan, dit heeft Che vast nooit voor ogen gehad!

Na een dag luieren zijn we wel weer toe aan wat avontuur. We maken de Cruzero del Sol, een tocht op een catamaran de oceaan op. Het varen is leuk, maar voor Koen komt later die ochtend een droom uit: zwemmen met dolfijnen! Het overtreft alle verwachtingen, Onvoorstelbaar hoe zacht en zachtaardig, aaibaar en opwindend! Koen maakt een tochtje op de rugvin en Jopie op de buik, voortgetrokken door de zijvinnen. Onvergetelijk! Een mooiere afsluiting van onze reis hadden we ons niet kunnen voorstellen. Voor ons was Cuba een groter verrassing: zo afwisselend, mooi, interessant en opwindend!

Zonnige en swingende groeten van Koen en Jopie.

Rio!

Vrijdag leggen we het laatste traject per bus af van onze reis. Van het rustige vissersplaatsje Paraty, maar het bruisende Rio de Janeiro!

We rijden langs de prachtige kustweg, waar regelmatig een fotostop wordt gemaakt. Dan verruilen we de natuur voor de grootstedelijke drukte. We zien de overbekende skyline vanaf de enorme brug die we oversteken. Oeps, de Argentijnse chauffeurs hebben een afslag gemist. Zo rijden we nog 2 uur heen en weer door Rio voordat we bij ons hotel worden afgeleverd. Een gratis citytour dus! We zitten 1 straat achter het beroemdste strand ter wereld: Copacabana!

Even opfrissen en we gaan op weg naar misschien wel het beroemdste beeld ter wereld: het Christusbeeld dat waakt over de stad op de hoogste berg hier, de Corcovado. Via een schilderachtige route rijden we omhoog. Het beeld is indaad indrukwekkend, maar het uitzicht is werkelijk adembenemend: aan je voeten ligt de metropool die verdeeld wordt door bergruggen waarop de villawijken en de favela's zijn gebouwd. Dit alles omzoomd door parelwitte stranden en een enorme baai met havens en vliegvelden. Je raakt niet uitgekeken. Op de ansichtkaarten staat altijd een wolkeloze lucht, maar wij zien het heel anders: tijdens een onweersbui! Wij staan droog en vergapen ons aan de bliksemflitsen: spectaculair! Het geheel wordt afgesloten met een regenboog: onvergetelijk! We sluiten de dag af met een laatste diner met de groep.

Zaterdag doorkruisen we de stad met de enthousiaste gids Telmo. We zien de enorm verschillende wijken, grote villa's, de schilderachtige koloniale binnenstad, de moderne kathedraal, die van buiten op een omgekeerde bloempot lijkt en van binnen wordt verlicht door prachtige glas-in-lood-ramen. We 'lunchen' in een art deco lunchroom met kunstwerkjes van gebakjes en struinen over de markt en door de wijk Santa Theresa. Als we om 3 uur terug zijn kunnen we eindelijk een plons nemen in de oceaan en mensen kijken op de Copocabana: wat een stad! Om 6 uur al weer paraat, want we hebben een unieke kans om in het 'epicentrum' van de wereld van het Carnaval, het Sambadrome, de generale repetitie mee te maken van 2 sambascholen. Volgende week is het Carnaval en gaat de hele wereld hier uit zijn dak. De prijzen zijn dan astronomisch hoog, maar nu mag iedereen gratis kijken naar de echte optocht, maar dan zonder de praalwagens en veren (die blijven tot het laatse moment geheim). In het openlucht 'stadion' is geen toerist te bekennen: we zitten tussen de Braziliaanse families die hier hun eigen feestje bouwen. De honderden deelnemers van de scholen 'Portela' en 'Imperatriz' geven hun beste shows prijs : wat een spectakel! Als we om 1 uur in bed liggen duizelt het ons nog voor de ogen!

Zondagochtend eindelijk uitslapen. 's Middags maken we met een gids een wandeling door de grootste 'krottenwijk', de favela. Zoiets doe je niet samen. Een paar maanden geleden heeft de politie de wijk 'schoongeveegd' en er is nu veel minder (drugs)criminaliteit. Het is een erg gezellige wijk met vriendelijke mensen. De zondagmarkt is ook erg kleurrijk. We hebben een veel positiever beeld gekregen van de favela. De echte probleemwijken liggen ver in de buitenwijken, maar daar kom je als toerist niet. Langs het strand is het een drukte van belang: straatcarnaval, maar hier zijn de mensen niet verkleed, maar de honden. Dat kan alleen in Rio! Om 6 uur nemen we afscheid van de groep. Er blijven nog een paar mensen die een verlenging hebben. We zijn erg blij met onze 2 dagen extra. Het reistempo lag af en toe erg hoog en nu kunnen we de reis relaxed afsluiten. Zo lopen we heerlijk over de boulevard van Ipanema en zitten uren onder een parasol naar mensen te kijken (je raakt hier nooit uitgekeken). Om 4 uur naar het andere 'hoogtepunt' van de stad, het beroemde Suikerbrood. Met 2 kabelbanen ga je omhoog. Het uitzicht van de eerste berg is al spectaculair, maar vanaf het 'Pao de Acucar' valt je mond echt open: wat een uitzicht! We blijven uren boven en zien de lampjes in de stad aan gaan en hoog boven de stad de verlichte Christus: een sprookje! Een waardige afsluiting van een onvoorstelbaar mooie reis.

We kunnen het nauwelijks bevatten hoeveel we hebben gezien en de onvoorstelbare diversiteit aan landschappen, mensen, steden, dorpen, woestijnen, watervallen: het zal wel even duren voor we alles verwerkt hebben. Als we de verslagen lezen en de foto's op ons weblog bekijken lijkt het al maanden geleden. We hebben enorm genoten en zijn klaar om naar huis te gaan. Een rustig ochtendje en vanmiddag naar de luchthaven. De truien en jassen diep uit onze koffer gevist. Op naar ons koude kikkerlandje!

Tot slot willen we iedereen enorm bedanken voor de leuke reacties op het weblog.

Een laatste warme groeten uit het Rio de Janeiro!

Jopie en Koen.

Van waterval naar Atlantisch strand

Zondagochtend bezoeken we de grootste waterkracht centrale ter wereld: de Itaipu-dam uit 1982. Inmiddels hebben de Chinezen een nog grotere (de drieklovendam), maar dat hebben ze van hier afgekeken. De dam staat bekend als 1 van de 7 wereldwonderen van ingenieurskunst (onze deltawerken staan ook op de lijst!). Het is inderdaad heel indrukwekkend.

Daarna naar de Braziliaanse kant van de Iguacu-watervallen. Je denkt dat je alles hebt gezien aan de Argentijnse kant, maar hier heb je het overzicht over het gehele complex: enorm! Over loopbruggen kan je diep in de 'duivelskeel' lopen. Hiervandaan is de watermassa nog indrukwekkender. In het zwembadje van het hotel kunnen we alle indrukken rustig verwerken.

Dan staat er weer een lange reisdag op het programma: in 12 uur rijden we naar Curitiba. Als om 6.15 uur de wekker afgaat klinkt het luid 'Lang zal ze leven!'. Jopie is jarig! Dat vieren we met een prachtige treinreis door het Serra do Mar-gebergte naar Morretes, een traject met tal van bruggen, tunnels en watervallen en adembenemende uitzichten. Na 5 uur treinen eindigen we 900 meter lager en daar is het nog heter dan in Curitiba. We zoeken verkoeling in een restaurantje, waar we met handen en voeten iets bestellen. Hier spreekt niemand iets anders dan Portugees. De terugreis gaat per bus: in die 2 uur koelt het gelukkig een paar graden af. Om 6 uur eten we met de hele groep een heerlijke verjaardagstaart op. We lopen nog even het mooie koloniale centrum in en gaan onder zeil.

Dan weer een lange reisdag naar Paraty aan de kust. In Curitiba rijden we nog langs het beroemde museum ontworpen in 1967 door Oscar Niemeijer. Wat een fantasie heeft die man! In de middag rijden we door de grootste stad van het continent: Sao Paulo, 16 miljoen inwoners! De geplande 12 uur reizen worden er 16. Onze Argentijnse chauffeurs raken de weg kwijt. Zo belanden we pas tegen middernacht in Paraty. Vanochtend ontwaken we in een heerlijk hotel gebouwd rond een zwembad. Het plaatsje blijkt een waar pareltje te zijn. Rijk geworden door de goudhandel en de schepen die af en aan voeren, maar in de vergetelheid geraakt doordat er een weg kwam en het vervoer dus niet meer per schip werd gedaan. Daardoor is alles her nog precies zoals het eeuwen geleden was. Straten met kleurige slavenhuisjes en bestrating met kinderkopjes, erg fotogeniek.

's Middags maken we een heerlijk tocht op een vissersboot met Piet en Ida. Bij een bountystrandje springen we van boord. Er zijn alleen Brazilianen. Een eindje verder eten de kleurige vissen uit je hand. De baai met het schilderachtige stadje maken het plaatje compleet.
Jammer dat we morgen weer door moeten. Maar de bestemming is gelukkig wel heel speciaal: Rio de Janeiro!

Over onze ervaringen in deze metropool veel meer in ons volgende (en laatste) verslag!

Veel warme groeten uit het zomerse Brazilië!

Jopie en Koen.

Van Argentinië via Paraguay naar Brazilië

Een maaltijd zonder vlees is in Argentiniëondenkbaar, dus ook in Tafi del Valle geen vegetarische maaltijd, maar een dunne schnitzel gaat er ook best in!

Bij de pinautomaat zien we kinderen dansen op een overdekte binnenplaats. Als we een foto willen nemen, worden we uitgenodigd om de rest van de dansrepetitie te zien. Onvoorstelbaar hoe fanatiek de kinderen dansen, vooral de jongens. Ontzettend leuk om mee te maken.

De volgende ochtend bekijken we de omgeving op de manier zoals dat hier hoort: te paard!
Als waren gaucho's bedwingen we de heuvels (gelukkig weten de paarden precies de weg!). Je ziet alles op een heel andere manier zo: hoog te paard heb je een prachtig zich op de vallei. Een unieke ervaring. Even later bevinden we ons in een totaal andere wereld: we rijden in ons busje door het tropisch nevelwoud, een microklimaat in de uitlopers van de Andes. In Tucuman, de grootste stad in het Noordwesten nemen we de publieke nachtbus die ons in 17 uur 1130 km westelijker naar Posadas brengt. Onderweg zien we eindeloze pampa's met duizenden koeien.

Posadas is de hoofdstad van de regio Missiones en ligt aan de Parana-rvier. We steken de rivier over en zijn in ons derde land deze reis: Paraguay! Het is hier snikheet en zien maar 1 optie: het zwembad in! Opgefrist gaan we naar de ruïnes van twee missieposten. De Jezuïeten hebben een belangrijke rol gespeeld in deze regio. De Guarani-indianen werden bekeerd, maar ook kregen ze bescherming tegen de slavenhandelaren. Ze kregen scholing met behulp van muziek. Ze bespeelden diverse instrumenten. Het tragische einde van deze periode hebben we pas thuis nog gezien in de indrukwekkende film 'The Mission' (een aanrader!). We bezoeken de missies van Jesus en Trinidad. Er is veel verwoest en vergaan door de tand des tijds, maar met de uitleg van een gids krijgen we een goed beeld van de goed georganiseerde posten, waar soms 4.000 mensen woonden.

Vrijdagochtend steken we de rivier weer over en met in totaal 4 stempels in ons paspoort zijn we weer terug in Argentinië. We bezoeken de grootste missiepost in de regio, San Ingnacio. Nadat eerdere posten werden vernietigd door slavenhandelaren in 1610 en 1632, werd de missie nog grootser herbouwd in 1696. De missieposten staan terecht op de Werelderfgoedlijst van Unesco.

Op weg naar ons hotel stoppen we bij een mateplantage. De blaadjes van de boom worden gedroogd en versneden. Iedereen in deze streek (en ook over de grens) heeft een thermoskan en een matebeker bij zich. De hele dag door wordt er met een rietje uit gedronken. Wij proberen ook deze sterke drank: het lijkt het meest op hele sterke groene thee. Wij hebben toch liever koffie!

In het hotel in Capiovi is het zwembad weer ons toevluchtsoord. We eten 'stokbrood met kaas', maar niet zoals we dat van thuis kennen. Dit deeg met kaas wordt om een stok gewikkeld en gebakken boven houtskool: erg lekker!

Zaterdag is het dan eindelijk zo ver: we gaan naar de Iguazu-watervallen! Eerst naar de Argentijnse kant, waar de 2 rivieren met donderend geraas naar beneden storten. De watervallen bestaan uit tientallen stromen die over een lengte van meer van 3 km een enorm waterballet verzorgen. Wij kiezen voor 'La Gran Aventura': eerst 8 km in een open truck door de jungle, waar we grote spinnen en veel vogels zien. Daarna het zwemvest aan en met zo min mogelijk kleding er onder een grote speedboot in. We doorkruisen de spectaculaire stroomversnellingen en varen zo richting de gigantische watervallen. Dan komt het hoogtepunt van het grote avontuur: we varen met grote snelheid een enorme waterval in. Een gejuich en gelach en we zijn drijfnat. Geen enkel probleem, want dat waren we toch al vanwege de enorme hitte. De camera's etc. zit gelukkig in waterdichte zakken. Tijd om de rest van het park te verkennen. Om elke bocht ontvouwt zich weer een nieuw panorama. De camera's maken wederom overuren. Het krioelt er van de vlinders die dol zijn op zout en dat is in overvloed te vinden op de bezwete huid van Jopie: regelmatig krijgt ze een zoutetende medereiziger op haar arm: prachtig!

De overtreffende trap van watergeweld zien we aan het eind van de middag: de Duivelskeel is de meest indrukwekkende waterval die we ooit hebben gezien. In een enorme U-vorm komen aan alle kanten kolkende watermassa's naar beneden: om nooit te vergeten!

Dan moeten we afscheid nemen van het mooie Argentinië en worden we verwelkomd in Brazilië. Morgen gaan we de watervallen van deze kant bekijken en de enorme Itaipu-dam, maar daarover meer in ons volgende verslag!

We sturen het koude Nederland veel warme groeten uit het bloedhete Brazilië!

Jopie en Koen.

Over de Andes naar Argentinië

We hebben jullie verlaten in de Atacamawoestijn. Onze laatste avond daar eten we lama met de groep in een sfeervol restaurantje.

Vrijdagochtend gaan we Chili verlaten, maar ze kunnen moeilijk afscheid van ons nemen!
Om 8 uur staan we klaar voor vertrek, maar eerst moeten we langs de pascontrole. Dat betekent aansluiten in de rij. In de brandende zon schuifelen we langzaam richting de exitstempels. Uiteindelijk rijden we San Pedro om 1 uur uit, 5 uur later dus! Dan 160 km door niemandsland tot de Argentijnse grens. Daar mogen we gelukkig in de bus wachten tot we aan de beurt zijn voor de stempels. Alle bagage uit de bus en netjes op een rijtje kan deze uitgebreid besnuffeld worden door een drugshond. Gelukkig vindt hij niets. Om 5 uur ´s middags rijden we dan officieel Argentinië in. Een prachtige route dwars door de Andes met als hoogtepunt een pas van 4600 meter. De afgelopen dagen hebben we continu op grote hoogte geleefd en dat is letterlijk adembenemend. Door de ijle lucht ben je snel buiten adem. De rest van de reis zullen we niet meer zo hoog komen.

Helaas leggen we een deel van de mooie route in het donker af. We komen na middernacht aan in Salta. Wat een overgang: van de verstilde Andes komen we in de drukke stad. Als zombies zeulen we onze bagage door het drukke nachtelijke Argentijnse leven naar het hotel. We vallen als een blok in slaap.

Na een lange nachtrust kunnen we er weer tegen. Het kleine hotel heeft een klein zwembadje in een binnentuin, een prima plek om 2 dagen tot rust te komen. Wij gaan met de kabelbaan (die over ons hotel gaat) de San. Bernardoheuvel op en hebben een mooi uitzicht op de stad. Salta heeft een prachtige binnenstad met de meeste koloniale gebouwen in oorspronkelijke staat van het land. In het witgekalkte Cabildo, het oude bestuurscentrum, proeven we de sfeer van het Spaanse bewind. We bezoeken de roze kathedraal en de St. Franciscuskerk. Wat een overdaad aan pracht en praal binnen en buiten! Met de groep gaan we om half 9 de stad in. In de uitgaanswijk is het nog rustig. Na een drankje op een terras gaan we een populair restaurant binnen waar even later een dansvoorstelling volgt en een band speelt. We delen onze eerste biefstuk (400 gram) deze reis, een ware smaaksensatie. Het vlees smelt bijna in je mond.

Zondag slapen we weer uit en luieren bij het zwembad. Eindelijk vakantie! Koen bezoekt de grote begraafplaats, een enorme dodenstad. Mooie lanen worden geflankeerd door prachtige grafhuizen, waarin de kisten van hele families staan. Het meeste indruk maakt het graf van een vermoord jongetje. Het is een soort bedevaartsoord geworden en mensen hangen speelgoed op en schrijven hun gebeden op briefjes.

's Middags vergapen we ons in het museum aan de Incamummies. Het zijn kinderen die op 6500 meter hoogte in de Andes levend zijn begraven. Zij werden op deze manier verenigd met de voorouders. Door de vrieskou zijn ze perfect bewaard gebleven. De kathedraal zit overvol tijdens de mis van half 8. De mensen staan in de rij voor de biecht. Wij sluiten de dag af met een pizza (even geen vlees!).

Dan gaan we richten het Zuiden. We doorkruisen de indrukwekkende kloof van Cafayate en bewonderen de kleurschakeringen en de bijzondere rotsformaties, zoals de Duivels Keel en het Amfitheater. Onvoorstelbaar hoe de natuur zoiets heeft kunnen voortbrengen. In het wijndorp Cafayate wordt de beste wijn van Argentinië geproduceerd. We bezoeken 2 bodega´s om wijn te proeven en sluiten de dag af in een wolkbreuk met een heerlijke Argentijnse biefstuk.

Vanochtend relaxen in en bij het zwembad. Om 12 uur op pad naar de Incaruines van Quilmes, de belangrijkste van het land. Het Pachamama-museum (Moeder Aarde Godin van de Inca´s) verrast door de bijzondere architectuur. Alle soorten steen zijn gebruikt in mooie mozaïeken en kunstuitingen. Nu in Tafi de Valle. Straks kijken of ze hier ook een vegetarisch restaurant hebben. Weing kans! ;-)

Morgenochtend de omgeving bekijken vanaf een paardenrug. Maar daarover meer in ons volgende verhaal!

Argentijnse groeten van Jopie en Koen.

Groeten uit de Atacamawoestijn

Wat een reis! Bijna elk uur een nieuwe ervaring, zo uiteenlopend, van zeeleeuwen tot lama's, van woestijnen tot geisers, van kleine kerkjes tot het heelal!

Het reistempo ligt erg hoog en we hebben dan ook weinig vrije tijd. Het bijhouden van dit weblog moet dus in die spaarzame uurtjes tussendoor. Soms kan het dus even duren voor jullie iets van ons horen. We zijn tenslotte op 'vakantie'!

Ons eerste bericht kwam uit de badplaats Vina del Mar. Zondag brengt een bus ons in ruim 7 uur naar La Serena. Daar gaan we met een klein groepje landinwaarts naar het observatorium Mamalucca. In deze streek zijn bijna nooit wolken en er zijn o.a. centra van ESA en NASA. De ondergaande zon zet de bergen in een rode gloed. Als het donker is bemerk je pas hoe adembenemend mooi de sterrenhemel is. We krijgen een boeiende uitleg over het heelal en voelen ons heel nietig. We weten nu 'alles' over de sterren en planeten, nebula's en de melkweg. Door de telescoop zien we o.a. Jupiter met 4 manen. Een onvergetelijke avond (om 12 uur terug in het hotel). Om 6 uur op en met een busje 2 uur rijden naar het Noorden. Daar liggen eilandjes voor de kust die krioelen van het leven. Door de koude golfstroom leven hier Humboldtpinguins. Verder zien we o.a. dolfijnen, zeeleeuwen en pelikanen. Met een kleine bootje doorklieven we de golven en wanen we ons in een BBC natuurserie.

Terug in het hotel gelijk de nachtbus in voor een rit van 18 uur naar San Pedro de Atacama. Het is een dubbeldekker semi cama bus, met stoelen die ver achteruit kunnen. We zitten boven de chauffeur en hebben een vorstelijk uitzicht. Zo valt 18 uur in een bus goed te doen!

We stappen uit in een compleet andere wereld. De kust hebben we ingeruild voor de droogste woestijn ter wereld, de Atacama. San Pedro is een schattig koloniaal dorpje dat is ingenomen door backpackers, een erg leuk oord om 3 dagen te verblijven. Erg veel tijd om het te verkennen hebben we niet, want 's middags gaan we naar de Maanvallei, waar geen enkel leven mogelijk is. De zonsondergang is wonderschoon.
Woensdagochtend om 7 uur rijden we naar zoutmeren waar we verschillende flamingosoorten zien. We ontbijten aan het meer. Die dag zien we de grote verscheidenheid aan landschappen. Op de hoogste Andestoppen ligt sneeuw. De vicuna's completeren het plaatje. De camera's maken overuren!

Een erg kort nachtje volgt: om 4 uur op pad voor de zonsopkomst bij de Tatio-geisers. Wat een schouwspel. We nemen een verkwikkend heet zwavelbad. Een mooie tocht terug langs kleine indianenkerkjes, lama's en vele vergezichten. En dan eindelijk een paar uurtjes vrij: tijd voor het weblog!

Morgen steken we de Andes over naar Salta in Argentinië, een prachtige tocht van minimaal 12 uur. Maar daarover meer in het volgende verslag. Wanneer dat verschijnt? Afwachten maar!

Veel groeten uit de Chileense woestijn van Jopie en Koen.